کد مطلب:41004 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

در خصوص زندگاني حضرت علي? و دوران امامت آن حضرت توضيح دهيد.

پاسخ سوال شما را با روايتي از ائمه اطهار ? همراه ميسازيم . حضرت علي? ميفرمايند:

التوبه علي أربعه دعائم : ندم بالقلب ، و استغفار باللسان ، و عمل بالجوارح ، و عزم أن لا يعود؛48توبه چهار ركن دارد : پشيماني قلبي ، اعتذار زباني ، عمل با اعضا و جوارح و عزم و قصد بر عدم تكرار آن گناه .

مسلما چنين توبه اي شكسته نمي شود، مگر اين كه در حدّ زبان باشد. براي اين كه بتوان به توبه اي واقعي دست يافت بايد همواره به ياد گناهان خود و بزرگي آنها بود و عذاب الهي را در نظر مجسم ساخت . انسان تا شب بايد بداند كه در صورت تكرار گناه خود گويي خدا را به مسخره گرفته است . در روايات هم اين معنا را داريم،49 كه اين خود گناهي بزرگ است . بنابر اين ، بايد بزرگي خداوند را در نظر داشت و از او حيا نمود و همه از او خواسته كه توفيق دهد بر ادامة توبه و عدم پيمان شكني . هم چنين توسل به ائمه اطهار نيز در اين مورد بسيار مفيد و مثمر ثمر است.

با تمام اين اوصاف ، اگر انسان خداي نكرده باز كار خطايي انجام داد ، نبايد مأيوس گردد و بايد به لطف و رحمت خداوند اميدوار باشد؛ زيرا مأيوس شدن از رحمت خداوند از گناهان بسيار بزرگ است. توفيقات روز افزون شما را از درگاه خداوند منان خواهانيم!

8 ارشاد مفيد ، ص 2؛ اعيان الشيعه ، ج 2، ص 7؛ سفينه البحار ، ج 2، ص 229 و كشف الغمه ، ج1، ص 175.

9 بحار الانوار ، ج 35 ، ص 7.

10 المستدرك ، ج 3، ص 438، ر . ك : الغدير ، ج 6 ، ص 22؛ الفصول المهمه ، ص 30 ؛ اعيان الشيعه ، ج 2 ، ص 7 ؛ فروغ ولايت ، ص 357 و كشف الغمه ، ج 1، ص 81 .

11 ر . ك : فروغ ولايت، ص 36.

12 نهجالبلاغه ، خطبه قاصعه.

13 نهجالبلاغه ، عبده ، ج 2 ، ص 182.

14 فروغ ولايت ، ص 38.

15 نهجالبلاغه ، خطبه قاصعه .

16 فروغ ولايت ، ص 39 .

17 البدايه و نهايه ، ج 7 و 8 ، ص 394؛ الاستيعاب ، ج 3 ، ص 1102 ؛ بحار الانوار ، ج 40، ص 203 و جامع الاحاديث الشيعه ، ج 11، ص 24.

18 كشف الغمه ، ج 1، ص 25.

19 همان.

20 بحار الانوار ، ج 20 ، ص 105.

21 همان، كامل ابن اثير ، ج 1 ، ص 55؛ تاريخ طبري؛ ج 2 ، ص 197 و كشف الغمه ، ج 1 ، ص 259.

22 سيرة حلبي ، ج 2 ، ص 224 ، به نقل از اصغر ناظم زاده ، مظهر ولايت ، ص 370.

23 مستدرك حاكم، ج 3 ، ص 34 ؛ تاريخ بغداد، ج 13 ص 19 ، به نقل از مظهر ولايت، ص 370.

24 بحار الانوار ، ج 40 ، ص 127.

25 همان.

26 مناقب ابن شهرآشوب، ج 2 ، ص 38 .

27 الامامه و السياسه دينوري ، ص 16.

28 نهجالبلاغه ، خطبه شقشقيه و سيري در نهجالبلاغه ، ص 159.

29 فروغ ولايت ، ص 171.

30 مهدي پيشوايي ، سيرة پيشوايان، ص 70.

31 نهجالبلاغه ، خطبة 119.

32 سيري در نهج البلاغه، ص 179.

33 تاريخ طبري ، ج 4 ، ص 266.

34 سيري در نهجالبلاغه ، ص 176.

35 شرح ابن ابي الحديد ، ج 17 _ 18 ، ص 107 و سيري در نهجالبلاغه ، ص 182.

36 جعفر سبحاني ، فروغ ولايت ، ص 341 .

37 نهجالبلاغه ، خطبة 53 .

38 همان ، خطبة 3.

39 نهجالبلاغه ، نامة 43 و خطبة 126.

40 مجله حكومت اسلامي ، ويژه نامة حكومت علوي، ص 214 _ 236.

41 همان، ص 187 _ 211.

42 همان، ص 387 _ 398.

43 عبد المجيد معاديخواه ، فرهنگ آفتاب ، ج 4، ص 2154.

44 وسائل الشيعه ، ج 11، ص 79 ؛ روضه كافي ، ص 158 و بحار الانوار ، ج 41 ، ص 121.

45 عباس عقاد ، عبقريه الامام علي ، ص 122.

46 نهج البلاغه، نامة 53 و فرهنگ آفتاب ، ج 4 ، ص 2154_ 2156.

47 نهجالبلاغه ، نامه 53 و فرهنگ آفتاب ، ج 4 ، ص 2156.

48 ميزان الحكمه ، ج 1، حديث 2161.

49 التائب من اللذنب كمن لا ذنب له و المستغفر من الذنب و هو مقيم عليه كالمستهزيء برّبه . امام صادق? فرمودند: توبه كار مانند كسي است كه گناهي ندارد ، ولي استغفار كننده اي كه با ز به گناه خود روي ميكند گويي خداي خويش را به استهزاء گرفته است.